Ομιλία του Μ. Κύρκου το Σάββατο 27/2/2016 στο 2ο Συνέδριο που διοργάνωσε Το Ποτάμι.

Ακολουθούν αποσπάσματα της ομιλίας, καθώς και το σχετικό ψηφιακό υλικό.

"..

Καλησπέρα σας,

Έχουμε κλείσει έξι χρόνια μνημονίων. Έξι χρόνια από τότε που η πολιτική ηγεσία, με την συνεργασία των δανειστών, αποφάσισε να δώσει το δικό της σχέδιο για την έξοδο από την κρίση.

Αλλάζουν οι πολιτικές ηγεσίες. Έξι χρόνια, έξι διαφορετικές κυβερνήσεις, όμως τα μνημόνια παραμένουν και το ίδιο μάθημα επαναλαμβάνεται. Για την ακρίβεια, το μάθημα είναι πως ακόμα δεν έχουμε μάθει τίποτα.

Τι είδαμε λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια;

Είδαμε ότι, κυρίως, απέτυχε η πολιτική των μεγάλων δανειστών, οι οποίοι προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουν το περίφημο “One Size Fits All” βοήθησαν στην συγγραφή των μνημονίων. Και μαζί με την ελληνική κυβέρνηση, η όποια ποτέ δεν είχε ένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση, έφτιαξαν ένα μνημόνιο το οποίο φυσικά δεν μπορούσε να εφαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα. Όχι μόνο γιατί ένα μέγεθος δεν κάνει σε όλα τα πόδια, αλλά κυρίως γιατί καμία ελληνική κυβέρνηση δεν είχε την ιδιοκτησία αυτού του προγράμματος. Οι πολιτικές ηγεσίες δεν καταλάβαιναν την κοινή λογική, δεν καταλάβαιναν το τί πρέπει να γίνει. Έτσι ακολουθούσαν μία πεπατημένη, την οποία ακολουθούμε ακόμα. Αυτό δηλαδή που γίνεται είναι ότι και το σημερινό μνημόνιο, ενώ δεν περιέχει πολλά δημοσιονομικά μέτρα αλλά κυρίως μεταρρυθμίσεις, η ελληνική πλευρά αδυνατεί να το εφαρμόσει. Κι αυτό διότι αδυνατεί να εφαρμόσει ο,τιδήποτε δεν είναι ψήφιση νόμου. Κυρίως αρέσκεται στο να ψηφίζει τους νόμους για τα δημοσιονομικά και τις μεταρρυθμίσεις τις αφήνει για την πολιτική διαπραγμάτευση.

Φτάνει στο παρά πέντε στην διαπραγμάτευση, κλείνει, εφαρμόζει αμέσως ό,τι πρέπει, χωρίς έλεγχο του τι πάει να γίνει και του τι έχει γίνει. Αυτό που βλέπουμε δηλαδή είναι πως αυτό που χάνεται σε κάθε μνημόνιο είναι το μεταρρυθμιστικό κομμάτι.

Επειδή όμως δεν είμαστε εδώ για να μουρμουρίζουμε, αυτό που κάνουμε με τον Παναγιώτη Kαρκατσούλη και μία ομάδα από το Ποτάμι, είναι το εξής: Έχουμε αναλάβει να κάνουμε ένα project παρατηρητήριο εφαρμογής του Μνημονίου. Ένα project το οποίο θα εξασφαλίζει ότι γνωρίζουμε πού βρίσκονται οι μεταρρυθμίσεις, όχι τα δημοσιονομικά μέτρα που έτσι κι αλλιώς τα βλέπουμε, αλλά οι μεταρρυθμίσεις. Δεν θα γίνεται τίποτα χωρίς να το ξέρουμε. Δεν θα γίνεται καμία αξιολόγηση χωρίς τον πολιτικό λόγο του Ποταμιού, χωρίς δηλαδή να έχει υπολογιστεί ο πολιτικός του λόγος με τις αιχμές που μας δίνει η αναγνώριση του ποιες μεταρρυθμίσεις και πώς τις ακυρώνουμε. Γιατί αυτό που ακυρώνει, συνήθως, τις μεταρρυθμίσεις δεν είναι η απουσία της πολιτικής εξουσίας. Είναι το τεράστιο, βαθύ πολιτικό πρόβλημα που έχουμε, που λέγεται πελατειακό κράτος και το οποίο ανατρέπει και τις παραμικρές προσπάθειες μεταρρυθμίσεων.

Αυτό το εργαλείο δεν το κρατάμε μόνο για την Ελλάδα. Κατ’ αρχάς θα εμπλουτίσει τον πολιτικό λόγο του Ποταμιού, αλλά είμαστε σε συνεργασία και με την Ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών. Έχουμε ήδη απευθυνθεί προς την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία αλλά και σε άλλες συμμαχικές δυνάμεις, όπως είδαμε σήμερα στο Συνέδριό μας, προκειμένου να έχουν μία άμεση εικόνα και όχι την εικόνα που δίνει μία Τρόικα, η οποία πάντα σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις δίνει μια ρόδινη εικόνα, μέχρι να φτάσει η στιγμή που καταρρέει η εικόνα και προκύπτει καινούργιο μνημόνιο.

Αυτά τα παιχνίδια, έχουμε αποφασίσει να μην επιτρέψουμε να συνεχίσουν. Η ομάδα Καρκατσούλη που έχει την γνώση και η δικά μου εμπειρία από την Ευρωπαϊκή πλευρά δένει το project σε δύο πυλώνες ώστε να μην συνεχιστεί αυτό το παιχνίδι.

Υπάρχει όμως άλλη μία διάσταση που είναι πάρα πολύ σημαντική. Για να μπορέσει το Ποτάμι με αυτό τον τρόπο να δεθεί και με τις πολιτικές του προτάσεις πρέπει κάποια στιγμή, στο συνέδριό μας τώρα και αύριο, να αποφασίσουμε κάτι.

Άκουσα προσεχτικά τον λόγο του Σταύρου χθες, ο οποίος ήταν πάρα πολύ ζωντανός και πάρα πολύ ενδιαφέρων, και περιείχε 41 μεταρρυθμίσεις.

Πρέπει να συμφωνήσουμε πως ο λόγος που κάνουμε μεταρρυθμίσεις δεν είναι για να διαφέρουμε. Δεν είναι για να πούμε στην Φώφη που σήμερα μας είπε “πάμε για προγραμματικές συγκλίσεις” και δεν είχε ένα πρόγραμμα να παρουσιάσει, δεν είχε στο παρελθόν ούτε μία λύση δώσει.

Δεν είναι για να πούμε στον Μητσοτάκη: “Σκέψου τα, οργάνωσέ τα, δούλεψέ τα, κάλεσε το κόμμα σου κι.. έλα να τα πούμε” , αλλά μέχρι τότε μη μας λες ότι είμαστε στο ίδιο κύμα, γιατί εμείς θέλουμε να προχωρήσουμε.

Είναι για να πούμε στο Ποτάμι: 41 τίτλοι μεταρρυθμίσεων δεν είναι μεταρρυθμίσεις.

Είναι προτάσεις για μεταρρυθμίσεις.

Κάποιες από αυτές τις πολύ σωστές μεταρρυθμίσεις που έδωσε ο Σταύρος τις έχουν επεξεργαστεί οι Τομείς - οι περισσότερες όμως παραμένουν σε επίπεδο συνθηματολογίας. Αυτό που έχει να κάνει το Ποτάμι, και πιο συγκεκριμένα οι Τομείς Πολιτικής, είναι να χρησιμοποιήσουν το δικό μας project το οποίο εξετάζει το μόνο πρόγραμμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και λέγεται “μνημόνιο”. Με τη βοήθειά του θα μπορούμε να διορθώνουμε τα λάθη του μνημονίου, χρησιμοποιώντας και τις δικές μας προτάσεις: ειδικές προτάσεις, δεμένες με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Αυτό δηλαδή που απαιτούμε από τις κυβερνήσεις, στο μέτρο που μπορούμε, θα πρέπει να το κάνουμε εμείς! Να το δώσουμε και στους ξένους, για να το επιβάλουν στη χώρα μας. Αυτό πρέπει να είναι η δικιά σας εντολή προς τον Σχεδιασμό, προς τον Γραμματέα Πολιτικού που θα ελέγχει τους Τομείς:

Δεν δεχόμαστε τίποτα ελεγχόμενο. Αύριο, όταν θα κληθούμε, που θα κληθούμε, να συνεισφέρουμε σε ένα κυβερνητικό σχήμα, το Ποτάμι να μην πάει γυμνό. Να μπορεί να πάει όπου μπορέσει, με ένα επεξεργασμένο πρόγραμμα, που σημαίνει επιχειρησιακό σχέδιο: τρόπους υλοποίησης, τρόπους ελέγχου, τρόπους αξιολόγησης, τρόπους διόρθωσης.

Μόνο αυτό είναι μια μεταρρύθμιση. Τα άλλα είναι τίτλοι για οράματα μεταρρυθμιστικά. Γι’ αυτό τελειώνοντας να πω ότι το ερώτημα το οποίο μας απευθύνουν για το «πού θα πάτε, δεξιά ή αριστερά;», ο δικός μας λόγος ο οποίος απαντά «εδώ ή εκεί», είναι κούφια λόγια αν δεν καταλάβουμε ότι μόνο μέσα από σκληρή δουλειά, μέσα στους Τομείς Πολιτικής, που ακόμα, παρά τις αιμορραγίες μας, είναι ό,τι πιο ζωντανό υπάρχει στο Ποτάμι, μπορούμε να πετύχουμε.

Καθώς έχω ακόμα ενάμισι λεπτό θα σας πω για τον διάλογο με την Κεντροαριστερά. Διαβάζω κι εγώ ότι πρέπει να πάμε σε μια προγραμματική σύγκλιση. Προγραμματική σύγκλιση ταυτόχρονα με τις μεταρρυθμίσεις. «Ελάτε σε ένα συνέδριο, σε ένα δωμάτιο, σε μια συνδιάσκεψη, να τα βάλουμε κάτω να τα δούμε».

Είναι αστείο. Η Ομάδα Καρκατσούλη έκανε έξι μήνες σκληρής δουλειάς να ετοιμάσει το ένα επιχειρησιακό σχέδιο, που είναι η προσπάθεια αλλαγής της Δημόσιας Διοίκησης, της φωλιάς, δηλαδή, του πελατειακού κράτους.

Έξι μήνες για να κάνουμε ένα επιχειρησιακό σχέδιο.

Αν το Συνέδριο αποφασίσει, σε έξι μήνες θα έχουμε άλλα έξι τουλάχιστον επιχειρησιακά σχέδια: στην γεωργία, στον τουρισμό, στα θέματα εκμετάλλευσης ΕΣΠΑ, στα θέματα που η Ελλάδα έχει ένα πλεονέκτημα.

Να επικεντρωθούμε, κανονικά, έτσι γίνεται οποιοσδήποτε διάλογος.

Όλα τα άλλα είναι είτε προφάσεις, είτε τρόποι να καταλήξουμε σε συμφωνίες κορυφής.

.."

{youtube}l5obbj9lMFU{/youtube}